marți, 20 mai 2008

devine al naibii de trist.... dar intr-o zi tot voi zbura

S-a terminat. Ce-a fost mai greu a trecut, de-acum jucam pe terenul meu. Incep usor antrenamentul de azi. Cu o metodologie si niste programe. Doar atat. Poti sa razi, poti sa faci ce vrei, dar ar fi bine sa-ti fie teama. Asta pentru ca vreau si pentru ca pot. A... si pentru uniforma.

Vreau trei lucruri: sa ma vad depunand juramantul militar, sa gasesc o cale sa existe "noi" si sa zbor. Si-o sa pilotez intr-o zi pentru ca visele nu mor. 

Da, sunt din cele rele cu care o sa va bateti pe orice plan. Da, sunt atat de incapatanata incat pot face orice lucru, mai mult sau mai putin conventional. Respect normele, dar le incalc profunzimea cu orice bataie in plus pe minut.

O sa zbor.O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor. O sa zbor.  O SA ZBOR.


and all of this because...... THE SKY IS THE LIMIT.

Niciun comentariu: